Πώς μπορώ άραγε να το φυλακίσω όσο καλύτερα γίνεται για περισσότερο χρόνο, ώστε να μπορέσω να τo εκχυλίζω κάθε φορά στην κούπα μου με τις λιγότερες δυνατές απώλειες στην ποιότητα; Πώς αποθηκεύω λοιπόν τον καφέ μου;

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά θα πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τι ακριβώς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε κατά την αποθήκευση, για να καταλήξουμε τελικά στα πώς και τα γιατί. Από τρία πράγματα κυρίως, λοιπόν, προσπαθούμε να προστατεύσουμε τον καφέ μας κατά την αποθήκευσή του: την οξείδωση, τις οσμές και την υγρασία. Ας δούμε λοιπόν σε κάθε περίπτωση τι γίνεται.

Η οξείδωση είναι ουσιαστικά η αλληλεπίδραση των διαφόρων ουσιών του καφέ με το οξυγόνο του ατμοσφαιρικού αέρα, που έχει ανεπιθύμητες συνέπειες στο ποιοτικό αποτέλεσμα της εκχύλισης, διότι δημιουργεί ροφήματα ταγκιασμένα και με ιδιαίτερα ξινή αίσθηση. Τα οξειδωτικά φαινόμενα είναι ταχύτερα στον αλεσμένο καφέ παρά στο ολόκληρο σπυρί, και φυσικά όταν υπάρχει η άμεση επαφή του με τον ατμοσφαιρικό αέρα. Άρα λοιπόν προκειμένου να περιορίσουμε τα οξειδωτικά φαινόμενα, θα ήταν προτιμότερο να αγοράζουμε ολόκληρο σπυρί καφέ και να αλέθουμε κάθε φορά την ποσότητα που χρειαζόμαστε για την εκχύλιση. Το σημαντικότερο όμως είναι να φυλάσσεται σε δοχεία τα οποία να κλείνουν αεροστεγώς και κάθε φορά να επιλέγουμε τέτοιας χωρητικότητας δοχεία, ώστε να έχουμε τον λιγότερο δυνατό αέρα  φυλακισμένο μαζί με τον καφέ μας, γιατί λιγότερος ατμοσφαιρικός αέρας σημαίνει λιγότερο οξυγόνο, και άρα μικρότερες επιδράσεις της οξείδωσης.

Πολλές φορές ακούμε παλιές νοικοκυρές να μας λένε ότι αν το ψυγείο μας έχει δυσάρεστες οσμές από τα διάφορα τρόφιμα τα οποία αποθηκεύουμε, πρέπει απλά να βάλουμε μέσα ένα μικρό μπολ με καφέ, και όλα θα διορθωθούν. Γιατί; Γιατί ο καφές έχει αδυναμία στις διάφορες οσμές του περιβάλλοντος… Έτσι, λοιπόν, όταν αποθηκεύουμε τον καφέ μας θα πρέπει να τον φυλάσσουμε σε σημεία που να μην υπάρχουν έντονες μυρωδιές. Δηλαδή, ποτέ μαζί με μπαχαρικά, και επίσης τα δοχεία μέσα στα οποία θα φυλαχτεί θα πρέπει να είναι καθαρά, χωρίς μυρωδιές. Αν για παράδειγμα χρησιμοποιούμε καθαριστικό για τα πιάτα με έντονο άρωμα, τότε θα πρέπει να αφήσουμε το δοχείο μας ανοιχτό για αρκετή ώρα, μέχρι να φύγει τελείως το άρωμα, διότι διαφορετικά θα φτιάχνουμε καφέ με άρωμα «λεβάντας και μεσογειακού δειλινού»... Πρωτοποριακό, αλλά ανεπιθύμητο.

Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο καφές έχει περάσει από επεξεργασία σε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες (καβούρδισμα), που ξεπερνάνε τους 200oC, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι κάθε υποψία υγρασίας έχει εξατμιστεί, και άρα η υγρασία είναι το πρώτο πράγμα που αναζητά. Η υγρασία όμως επιταχύνει τις οξειδωτικές διαδικασίες του καφέ με τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα που εξηγήσαμε. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να φυλάσσεται σε σημεία που να μην υπάρχουν ακραία ποσοστά υγρασίας. Θα πρέπει επίσης να είναι σκιερά, διότι και η υψηλή θερμοκρασία επιταχύνει τις οξειδωτικές διαδικασίες.

Θα κλείσουμε απαντώντας στο κλασικό ερώτημα... Πρέπει ο καφές να φυλάσσεται στο ψυγείο; 
Η απάντηση είναι όχι. Πρώτον, διότι είναι ένας χώρος ο οποίος έχει έντονες και κάποιες φορές δυσάρεστες οσμές, και δεύτερον και κυριοτέρον διότι είναι πηγή δημιουργίας υγρασίας με τρόπο έμμεσο. Αυτό οφείλεται στο φυσικό φαινόμενο του Δρόσου στο, σύμφωνα με το οποίο οι υδρατμοί του περιβάλλοντος συμπυκνώνονται σε σταγόνες νερού που καλύπτουν κάθε αντικείμενο. Χάρη σε αυτό το φαινόμενο, όλα τα αντικείμενα τα οποία βρίσκονται μέσα στο ψυγείο, έτσι και ο καφές μας, όταν τα βγάλουμε από αυτό φτάνουν στο σημείο δρόσου και «ιδρώνουν». Έτσι υγρασιάζουμε τον καφέ μας με έμμεσο τρόπο χωρίς να το καταλάβουμε. Άρα, λοιπόν, ποτέ ο καφές στο ψυγείο!

Διαβάστε περισσότερα άρθρα στην RodosFoodNews.gr